overzicht | 1 | 2| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14

Jezus wordt van zijn kleren beroofd

Ziehier de dorsvloer waarop de tarwe wordt verguisd.
De Vader is naakt, de sluier is van ‘t Tabernakel gerukt.
Nu wordt de hand aan God geslagen en het Vlees des Vlezes huivert.
Het Heelal, getroffen in zijn bron,
siddert tot in het diepste van zijn ingewanden!

En wij dan, vermits de tunica en het naadloze kleed geroofd zijn,
laten wij de ogen opslaan en Jezus eerlijk aankijken.
Ze hebben u niets gelaten, Heer, alles hebben ze meegenomen,
zelfs het kleed om uw lichaam.
Zoals men heden de pij van de monnik wegrukt
en de sluier van de wijde maagd.
Men heeft hem alles ontnomen,
niets rest hem om zich te beschermen.
Hij is zonder verdediging, kwetsbaar als een worm,
overgeleverd aan alle mensen, onbeschut.
Wat! Is dat uw Jezus?
Hij is bespottelijk, vol builen en vuil.
Hij hoort in het gekkenhuis en bij de politie.
Tauri pingues obsederunt me. Libera me, Domine, de ore canis.
Dat is de Christus niet, dat is geen Zoon van mensen.
Hij is niet God.
Zijn evangelie liegt, zijn Vader is niet in de Hemel.
’t Is een gek! Een bedrieger! Laat hem spreken! Doe hem zwijgen!
Anna’s knecht geeft hem een kaakslag en Judas geeft hem een kus.
Ze hebben alles ontnomen. Maar er rest het purperen bloed.

Ze hebben allen ontnomen. Maar er blijft de gapende wonde!
God is verborgen. Maar de lijdende man is er nog.
God is verborgen. Maar mijn wenende broeder is er nog.
Door uw vernedering, Heer, door uw schande,
heb meelij met de verslagenen,
met de zwakken door sterken verdrukt!
Door de afschuw van het laatste kleed
dat men u ontneemt,
heb meelij met al wie wordt verscheurd!
Met het zieke kind dat de dokter bemoedigt,
met de arme gewonde
die men opnieuw verbindt.

Met de vernederde echtgenoot,
met de zoon bij zijn stervende moeder.
Met die verschrikkelijke liefde
Die wij uit ons hart moeten snijden!